Bayraklaşan Şair: Arif Nihat Asya

Arif Nihat, mütevazi, kalender, mütevekkil, şefkatli, insansever, merhametli, haktan ve hakikatten yana, inandığı doğruları korku ve beklenti kaydına girmeden söyleyen, rind, yalana dolana yüz vermeyen bir yaratılışa sahiptir. Yemek ayırmayan ama zeytinyağlı dolma, yumurta ve muzu çok seven biridir. Elbiseye önem vermez, sade giyinir, kahve ve sigara tiryakisidir, çiçeklere düşkündür. Evinin her tarafı çiçek saksılarıyla doluymuş. Çakmak, tespih, heybe, kepenek gibi köy el sanatları meraklısıdır. Fotoğraf çekmeyi sever. Alınganlığı vardır. Hazırcevap, nüktedan, neşeli, dışa dönük, ayrıca cesur ve pervasızdır. Gazetelerin bulmaca köşelerini çözmeye meraklıdır. Mehter marşlarını, “Çırpınırdın Karadeniz”, “Estergon Kalesi” türkülerini, “Güller arasında seni bensiz gören olmuş”, “Şahane gözler şahane”, “Aylaçin” gibi şarkıları çok sever. Arif Nihat, yardımsever ve Paylaşımcıdır. Parayı sevmeyen, paylaşmayı, yardımlaşmayı, iyiliği seven bir gönül adamıdır. Adana Lisesinde öğretmen olduğu yıllarda maaşını aldıktan sonra öğretmenler odasına gidip cüzdanını masanın üzerine koyar, sonra da: “Arkadaşlar! Maaşımın hepsi şu cüzdanımdadır. Herkes ihtiyacı kadar alsın. Ben kimin ne kadar aldığını görmemek için çıkıp gidiyorum. Maaşın kalanı da bana yeter!” dermiş. Halk adamıdır. Arif Nihat, kibirli olmayan, halk içinde halkla beraber yaşayan mütevazi bir Türk aydınıdır. Trenle gideceği zaman üçüncü mevkiye binermiş. Halkın arasına oturarak, onların konuşmalarına, atasözlerine, kulak verir. Öfkelerini, sevinçlerini dinler. Bir köşede gözleri kapalı gibi durur ama kulağı onlardadır. İlk defa işittiği bir efsaneyi, bir atasözünü, bir deyimi, bir kelimeyi koyun cebinde taşıdığı defterine bir hazine bulmuşçasına sevinçle kaydeder. Orada duydukları zamanı gelince ya bir rubai olacaktır veya bir mısra veya ceylan yürekli bir cümle. Rahat yer orasıdır. Teklifsiz yer orasıdır. Orada bavuldan çok heybe, çantadan çok torba, fileden çok bohça, paketten çok sepet ve şehirliden çok köylü vardır. Orada melon yoktur, fötr yoktur, silindir yoktur. Orada elmayı soymadan, ısıra ısıra yiyebilirsin. Kimse karışmaz. Orada sigarasını birbirini ateşinden yakmak ayıp değildir. Orada tanışmadan konuşulabilir. Kolayca ve takdimsiz tanışılabilir. Köylü orada, çoban orada, bekçi orada, işçi orada, memleketin hakiki manzarası, hakiki dertleri oradadır. Bir Anadolu treninin üçüncü mevkiinde birkaç saat yolculuk, halkı tanımak için, halk evi tertibi bir köy gezisinden çok daha faydalıdır. Oraya üçüncü mevki derler, seyyar halk evidir.